اگر چه آب دارای 2عنصر هیدروژن واکسیژن است که هر دوی آنها اشتعال پذیر هستند ، اما علاوه بر آن که نمی سوزد آتش را هم خاموش می کند. بنابر این اگر شما بخواهید آب رابسوزاتید ،باید جریانی الکتریکی را درمیان آن ایجاد کرده وسپس گازهای حاصل یعنی اکسیژن وهیدرژن را بسوزانید . به طور خلاصه آب آتش نمی گیرد ،چون به لحاظ الکتریکی خنثی است که عناصر متشکله آن از خصوصیات یکسانی پیروی نمی کنند .در هر حال به رغم اینکه اکسیژن عامل پشتیبان فرآیند احتراق است ولی به خودی خود قابل اشتعال نیست . به بیان ساده وقتی می گوییم ماده ای اشتعال پذیر یا غیر اشتعال است منظور این است که آن ماده چنان واکنش شدیدی با اکسیژن دارد که نتیجه آن تولید شعله است .هیدروژن ماده ای غیر قابل اشتعال است ودر واکنش بخار آب تولید می کند اما اکسیژن غیر قابل اشتعال نیست ،چون به خودی خود واکنش نمی دهد . 

اتم های هیدرژن واکسیژن در آب از قبل با هم واکنش دارند ودوباره سوختن – یا واکنش را نشان نمی دهندمگر واکنش آنها معکوس شود وتنها را ه انجام آن هم الکترولیز است .واقعیت این موضوع در مولکول آب نهفته است که در آن پوسته های الکترون یا همان اربیتال ها پر شده اند .

همان طور که می دانید الکترون ها به حول هسته یا مرکز اتم مدارگردی می کنند . عماصر مختلف نیز از هسته هایی با ابعاد مختلف برخوردارند . از طرفی هر پوسته یه مدار هسته می تواند تنها شمار محدودی از الکترون ها را در خود نگه دارد واگر ظرفیت حداکثری یک پوسته یا اربیتال پر نشود ،عنصر مربوط واکنش پذیر تر خواهد شد ولی وقتی ترکیب صورت بگیرد ،اتم ها دست به شرکت گذاری الکترون های خود می زنند وبرای تشکیل یک ترکیب کمتر واکنش پذیر اربیتال های هسته ای را تکمیل می کنند .

بنابر این بر اساس یک قانون پایه شیمی که نمی توان خصوصیاتی از یک ترکیب را از خصوصیات متشکله آن به دست آورد ، وقتی دو عنصر هیدروژن واکسیژن برای تشکیل ترکیب آب متحد می شوند ،در واقع ترکیبی پایدارتر تر از آنچه خود به تنهایی بودهاند را تدارک می بینند ودیگر نمی توان انتظار خصوصیات واکنشی مجزای هر کدام را داشت .